BLOGS

Voordat Isi in ons leven kwam hebben we een hele tijd ons dynamisch drietal in huis gehad: galgo Paco en grote mix Sol uit Spanje en poes Maus uit Roemenië. Samen werden ze ook wel onze drie musketiers genoemd, een heerlijk stel dat het prima kon vinden samen. Paco was met zijn bijna 15 jaar de oudste van het stel en werd schijnbaar van de één op de andere dag doodziek. De diagnose van de dierenarts was een acute alvleesklierontsteking en na verder onderzoek bleken zijn nierwaardes zó slecht te zijn dat hij nog hooguit een maand of 2 te leven zou hebben. Gelukkig heeft Paco nog ruim 5 maanden een hele gelukkige tijd te hebben gehad waarin hij met medicatie en een zelf gekookt nierdieet nog volop kon genieten van het leven. Plots was het zover dat zijn lijf aangaf het niet meer te kunnen.. Diezelfde dag (natúúrlijk op

De vorige keer schreef ik over de eerste dagen van onze adoptiehond Isi en zijn gewenning aan de televisie, een proces dat met (onbedoelde) medewerking van poes Maus plots heel vlot verliep. Maus is een echte binnenkat, dus met het wennen aan het buiten lopen van Isi kon ze helaas geen ondersteuning bieden en was dit een proces van trial and error. Onze vorige honden Paco en Sol waren vrij verschillend in hun karakter en dat uitte zich ook in hun zelfverzekerdheid: Paco durfde alles en hem kon je echt blij maken met een plekje op een druk terras waar hij iedereen zat te bekijken. Sol daarintegen had liever wat minder drukte om zich heen, al volgde hij Paco op de voet (danwel poot) zodra hij merkte dat de aandacht ook vaak gepaard ging met koekjes! Nu met Isi was het natuurlijk weer een nieuwe ontdekkingsreis. Zowel voor hem als

Ik heb de eer om geregeld een stukje te mogen delen over de avonturen rondom het leven met onze bescheiden beestenboel en dan met name over het “inburgeringsproces” van onze laatste adoptiehond. Dat is spannend, maar lang niet zo spannend als de eerste dagen met deze nieuwe huisgenoot! Ondanks dat het niet onze eerste adoptiehond is, is het altijd een periode vol verrassingen. Na het overlijden van onze honden Paco en Sol waren we meer dan toe aan weer een nieuwe harige huisgenoot die ook nog eens goed overweg zou kunnen met onze poes Maus en de in de achtertuin levende Dames Tok niet naar het leven zou staan. Alleen al het urenlang doorlezen van allerlei profielen van de honden die ter adoptie werden aangeboden zorgde al voor wat keuzestress, want tja..eigenlijk vind je ze allemáál wel leuk! Om niet te verdwalen in het grote aanbod van stichtingen en asiels